Na pierwszy rzut oka wydaje się ryzykowne lub absurdalne, traktowanie literatury jako narzędzia prognozowania. Literatura jest czymś w rodzaju kulturowego DNA: rejestruje i przechowuje wszystkie odruchy, ruchy i zmiany naszego indywidualnego i zbiorowego zachowania z sejsmograficzną dokładnością. Z tego powodu jest niezbędnym doradcą, gdy chodzi o antycypowanie kryzysowych sytuacji i podejmowanie działań zapobiegawczych. Ostatnie wydarzenia we wschodniej Europie dają powód do zastanowienia się, jakie aktywne zaangażowanie może przyczynić się do kształtowania przyszłej Europy, tak aby możliwie mało błędów przeszłości zostało powtórzone.